Бірнеше миеломадағы интерлейкин 2 генінің рөлі мен болжамдық мәні

Зерттеудің мақсаты. IL2 (Т-330G) генетикалық маркерінің полиморфты локусының бірнеше миеломаның асқыну қаупімен байланысын анықтаңыз.
Материалдар және әдістер. IL2 (Т-330G) генінің молекулалық талдауы Өзбекстан Республикасының (Ташкент қ.) республикалық мамандандырылған ғылыми-практикалық гематология медициналық орталығының жанындағы молекулалық генетика, цитогенетика және FISH зертханасында жүргізілді. 34 пен 72 жас аралығындағы 101 науқас бірнеше миелома диагнозымен сенімді түрде тексерілді. IL2 (Т-330G) полиморфизмі «Applied Biosystems» (АҚШ) термоциклерінің көмегімен «Литех» (Ресей) компаниясының праймерлерін пайдалана отырып, нақты уақыттағы ПТР әдісімен генотиптелген.
Нәтижелер және талқылау. Мутантты G аллелінің тасымалдаушылары арасында сау адамдармен салыстырғанда бірнеше миеломаның асқыну қаупінің 1.6 есе жоғарылауы анықталды (χ²=4.3; p=0.05). Бақылаумен салыстырғанда бірнеше миеломаның біріктірілген асқынулары бар науқастар тобындағы қолайсыз локустар арасындағы статистикалық сенімді айырмашылықтар анықталды.
Қорытындылар. Дені сау адамдармен салыстырғанда бірнеше миеломаның даму қаупі IL2 (Т-330G) генінің полиморфизмі бойынша мутантты G аллелінің тасымалдаушылары арасында 1.6 есе жоғары (χ²=4.3; р=0.05). Сонымен қатар, қолайсыз локустар (G және G/G) арасында статистикалық маңызды байланыс орнатылды, олар нефропатиямен бірге плазмацитомамен асқынған бірнеше миеломаның даму қаупінің 2.5 (χ²=9.4; р=0.01) және 3.5 есе (χ²=5.3; р=0.03) жоғарылауымен.

1. Бессмельцев С. С. Множественная миелома: диагностика и терапия (часть 2) //Вестник гематологии. – 2022. – №18 (3). – С. 4-31.

2. Множественная миелома. Клинические рекомендации /Л. П. Менделеева, О. М. Вотякова, И. Г. Рехтина и др. //Современная онкология. – 2020. – №22 (4). – С. 6-28.

3. Allegra A. Lymphocyte subsets and inflammatory cytokines of monoclonal gammopathy of undetermined significance and multiple myeloma // International Journal of Molecular Sciences. – 2019. – V. 20, №11. – P. 2822.

4. Clonal evolution after treatment pressure in multiple myeloma: heterogenous genomic aberrations and transcriptomic convergence /K. Misund, O. Hofste, D. Bruinink et al. //Leukemia. – 2022. – V. 36 (7). – Pp. 1887-1897.

5. Epidemiology of multiple myeloma in 17 Latin American countries: An update /M. P. Curado, M. M. Oliveira, D. R. M. Silva, D. L. B. Souza //Cancer Med. – 2018. – V. 7. – P. 2101-2108.

6. Interleukins and their signaling pathways in the Reactome biological pathway database /S. Jupe, K. Ray, C. D. Roca et al. //J. Allergy. Clin. Immunol. – 2018. – V. 141. – Pp. 1411-1416.

7. Long-term follow-up results of lenalidomide, bortezomib, and dexamethasone induction therapy and riskadapted maintenance apрroach in newly diagnosed multiple myeloma /N. Joseph, J. Kaufman, M. Dhodapkar et al. //J. Clin. Oncol. – 2020. – V. 38 (17). – Pp. 1928-1937.

8. Musolino C. Inflammatory and anti-inflammatory equilibrium, proliferative and antiproliferative balance: the role of cytokines in multiple myeloma //Mediators of inflammation. – 2017. – V. 2017. – 1852517.

9. Nazarova E. L. Molecular features of bortezomib-induced neuropathy in patients with multiple myeloma //Russian journal of hematology and transfusiology. – 2019. – V. 64, №1. – Pp. 79-89.

10. Nazarova E. L. Prognostic Value of Genetic Markers for Efficacy Estimation of Induction Treatment Including Autologous Hematopoietic Stem Cell Transplantation in Multiple Myeloma Patients //Clinical oncohematology. – 2018. – V. 11 (1). – P. 54-69.

11. Potential clinical application of genomics in multiple myeloma /C. Y. Soekojo, S. de Mel, M. Ooi et al. //Int. J. Mol. Sci. – 2018. – V. 9. – E1721.

12. Semochkin S. V. Mechanisms of action of immunomodulatory drugs — from teratogenicity to treatment of multiple myeloma //Russian Journal of Hematology and Transfusiology. – 2022. – V. 67 (2). – Pp. 240-260.

13. Serin I. Effect of interleukin-2 (IL-2) polymorphisms on multiple myeloma: IL-2RA rs2104286, IL-2 rs2069762 and rs2069763 polymorphisms //Cytokine. – 2023. – V. 172. – 156401.

14. Shahzad M. N. Association between interleukin gene polymorphisms and multiple myeloma susceptibility //Molecular and Clinical Oncology. – 2020. – V. 12, №3. – Pp. 212-224.

15. Sun H. Individualized genetic makeup that controls natural killer cell function influences the efficacy of isatuximab immunotherapy in patients with multiple myeloma //Journal for immunotherapy of cancer. – 2021. – V. 9, №7. – e002958.

16. Svitina S. P. Polymorphism of Interleukins and Tumor Necrosis Factor α Genes in Multiple Myeloma Patients with Autologous Hematopoietic Stem Cell Transplantation //Clinical oncohematology. – 2021. – V. 14 (3). – P. 340-346.

17. Szudy-Szczyrek A. Polymorphisms in the promoter region of the CRBN gene as a predictive factor for the first-line CTD therapy in multiple myeloma patients //Oncotarget. – 2018. – V. 9, №35. – P. 24054.

18. Valkovic T. Multiple myeloma index for risk of infection /T. Valkovic, V. Gacic, A. Nacinovic-Duletic //J. Cancer. – 2018. – V. 9. – Pp. 2211-2214.